Από τα πολλά που μου 'χεις καμωμέναδε σε θέλω πια δε σε θέλω πιατα σωθικά μου τα 'χεις μαυρισμέναδε σε θέλω πια δε σε θέλω πιαΔε μ' αρέσουν πλέον τα γινάτιαδεν ποθώ τα δυο γλυκά σου μάτιαπαίζω και γελώ άλλην αγαπώμάθε κι άλλη μια πως δε σε θέλω πιαΤι μου το λες πως δεν μπορείς να ζήσειςδε σε θέλω πια δε σε θέλω πιαμε φοβερίζεις πως θ' αυτοκτονήσειςδε σε θέλω πια δε σε θέλω πιαΔε μ' αρέσουν πλέον τα γινάτιαδεν ποθώ τα δυο γλυκά σου μάτιαπαίζω και γελώ άλλην αγαπώμάθε κι άλλη μια πως δε σε θέλω πιαΑλλού να βρεις τα νάζια σου να κάνειςδε σε θέλω πια δε σε θέλω πιατο ίδιο το 'χω κι αν ζήσεις κι αν πεθάνειςδε σε θέλω πια δε σε θέλω πιαΔε μ' αρέσουν πλέον τα γινάτιαδεν ποθώ τα δυο γλυκά σου μάτιαπαίζω και γελώ άλλην αγαπώμάθε κι άλλη μια πως δε σε θέλω πια
Από τα πολλά που μου 'χεις καμωμένα
ΑπάντησηΔιαγραφήδε σε θέλω πια δε σε θέλω πια
τα σωθικά μου τα 'χεις μαυρισμένα
δε σε θέλω πια δε σε θέλω πια
Δε μ' αρέσουν πλέον τα γινάτια
δεν ποθώ τα δυο γλυκά σου μάτια
παίζω και γελώ άλλην αγαπώ
μάθε κι άλλη μια πως δε σε θέλω πια
Τι μου το λες πως δεν μπορείς να ζήσεις
δε σε θέλω πια δε σε θέλω πια
με φοβερίζεις πως θ' αυτοκτονήσεις
δε σε θέλω πια δε σε θέλω πια
Δε μ' αρέσουν πλέον τα γινάτια
δεν ποθώ τα δυο γλυκά σου μάτια
παίζω και γελώ άλλην αγαπώ
μάθε κι άλλη μια πως δε σε θέλω πια
Αλλού να βρεις τα νάζια σου να κάνεις
δε σε θέλω πια δε σε θέλω πια
το ίδιο το 'χω κι αν ζήσεις κι αν πεθάνεις
δε σε θέλω πια δε σε θέλω πια
Δε μ' αρέσουν πλέον τα γινάτια
δεν ποθώ τα δυο γλυκά σου μάτια
παίζω και γελώ άλλην αγαπώ
μάθε κι άλλη μια πως δε σε θέλω πια